"Haal jij uit het leven wat er in zit?" 

"Leer nu hoe jij alles uit je leven kunt halen!"

Alles moet er uit. Uit het leven. En wij moeten het eruit halen. Natuurlijk, moet dat! Ik ben groot voorstander van alles uit het leven halen. En tegelijkertijd: hoe meer ik bovenste zinnen mooi verbeeld op instagram voorbij zie komen of voorbij hoor vliegen in podcasts en te pas en te onpas teruglees in de wervende teksten van online zelfhulpprogramma's, hoe meer ik me begin af te vragen wat het eigenlijk betekent:

"Alles uit het leven halen."

Want alles betekent ook de rommel, de rotzooi, het gedoe en het gezeur. Mag dat er dan niet meer zijn? Hoe zonde zou dat zijn. Juist in die rommel en het gedoe zit ons nieuwe geluk. De mogelijkheid om te groeien als mens. In de puinhopen van ons leven vinden we vaak de belangrijkste lessen en ontdekken we schatten die ons leven zo veel waardevoller maken.

Zo vond ik op de puinhopen die onze levens binden mijn beste vriendin. Zag ik hoe het overlijden van mijn toenmalige schoonvader zorgde voor diepere verbindingen met de mensen om ons heen en ontstond er dankzij mijn scheiding ruimte om de relatie met mijn ouders te verdiepen. 

Voor mij is die rommel dus van grote waarde en onmisbaar om je te ontwikkelen. En dat is volgens mij waar 'eruit halen wat er in zit' omgaat. Dat je in ontwikkeling blijft, dat je af en toe een prop van de grond pakt en die opruimt. Alleen dan kun jij zeggen dat je alles uit het leven haalt.